Επική αφήγηση

Οι αοιδοί τραγουδούν   Ο Αχιλλέας στη σκηνή του τραγουδάει για τα κατορθώματα των ηρώων, και ο Πάτροκλος περιμένει τη σειρά του. Ο Δημόδοκος κρατάει κιθάρα. Τα έπη είναι ποιήματα έμμετρα.

Δεν ξέρουμε πως ακούγονταν, η γλώσσα μας μεταμορφώθηκε από “προςωδιακή” σε “τονική”

εχουν περάσει χιλιετίες από τότε που λέγονταν ή, καλύτερα, τραγουδιόνταν τα έπη του Ομήρου. Έχουμε αλλάξει εμείς οι άνθρωποι, έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής μας, κυρίως είναι αλλιώτικος ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το πέρασμα του χρόνου, ή, καλύτερα ο τρόπος που διευθετούμε και διαθέτουμε το χρόνο μας.

Ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει.

Πώς λοιπόν κάνουμε σήμερα, τον 21ο μ Χ  αιώνα επική αφήγηση ;

Μετρώντας

Ταιριάζοντας το νόημα με το στίχο, το στίχο με την ανάσα, την ανάσα με τη μελωδία-

με τον επικό τροπο δηλαδή, όπως μπορεί να τον αντιληφθεί ο σημερινός άνθρωπος  , εκτός επικής παράδοσης  αλλά φορτωμένος γνώσεις ( όχι εμπειρίες) για πάμπολλες παραστατικές παραδόσεις

η επική αφήγηση λοιπόν είναι τρόπος αφήγησης, τρόποι αφήγησης , τρέπει και τέρπει, πολύτροπη σαν τον πιο ξακουστό της ήρωα